zondag 24 oktober 2010

Verslag tweede buurtbrunch

Er was deze keer weer een hele andere club. Mensen die niet naar de kerk gaan, willen zich in de regel ook niet vastleggen. Juist door een herkenbare club te zijn kunnen mensen altijd bij je terecht wanneer ze daar behoefte aan hebben. En wanneer mensen enthousiast zijn, dan kunnen ze hun vriendenkring daar ook mee bekend maken. Vergeleken met het minimale aan geld en energie, is het organiseren van een brunch een even gemakkelijke als effectieve investering.

Het geloof heeft niet bij alle bezoekers evenveel relevantie. Sommigen hebben negatieve ervaringen met de kerk. Er is de indruk dat de kerk op zichzelf staand een negatieve associatie heeft bij vele mensen in de maatschappij. Wij hebben de ervaring dat veel mensen afhaken wanneer ze het gevoel hebben dat een activiteit “uit gaat van de kerk”. Mensen willen vrijblijvend iets van zichzelf geven. Dat is de tijdgeest waar je rekening mee moet houden als je met mensen in contact wilt komen door middel van een bepaalde activiteit.

Mensen kunnen verdwalen in een samenleving vol individualisme en rationaliteit als zij eenmaal de kerk verlaten. Er is het gevaar in jezelf gekeerd te raken en in je eigen wereldje naar betekenissen te zoeken terwijl nieuw verworven betekenissen op hun beurt een eenzaam gevoel op je achter kunnen laten als je niet weet dat er nog meer mensen worstelen met dezelfde vragen. De aansluiting met zowel kerk als samenleving kan daaronder lijden. De vraag is hoe de mensen elkaar kunnen vinden of hoe de kerk daarin kan ondersteunen. Hoe kunnen deze mensen op verhaal komen? Dat is de uitdaging waar wij ons vooralsnog voor gesteld voelen staan tijdens de organisatie van een buurtbrunch.

Hoe kan de kerk naar de mensen toe komen?

En dat doen we niet alleen. Een pastoraal werkster ondersteunt ons bevlogen en met open vizier. Tijdens een buurtbrunch die open staat voor iedereen, krijg je te maken met verschillende visies op spiritualiteit waar ruimte voor kan zijn, wil je als groep zijnde respectvol en uitnodigend blijven. Dat is voor sommigen een brug te ver. Mensen die behoefte hebben aan een veilige theologie, zullen misschien elders hun toevlucht zoeken, in een gevestigde kerk of, als die niet voorhanden is, alleen thuis.

Zo zijn er veel obstakels waar we ons mee geconfronteerd weten, maar die blijken niet ontmoedigend te werken. We beleven de brunch daarentegen als een spannende reis, net zoiets als een wereldreis, waarvan we de uitkomst niet weten.

En dat hoeven we ook niet. De reis op zichzelf is veel te leuk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten