Verslag eerste buurtbrunch

De eerste buurtbrunch (die bij ons thuis gehouden werd) ontving positieve reacties van de gegadigden. Verschillende mensen waren gekomen, vrienden, bekenden, kennissen. We waren met zeven volwassenen en zeven kinderen.

Samen eten, gezellig praten, maar ook een gesprek over hemel en aarde. En dat alles in een vrijblijvende sfeer.

We hebben met elkaar gebrainstormd hoe de kerk relevant kan worden voor mensen in onze wijk. Er ontstond een gesprek over spiritualiteit. Waarom gaan mensen niet naar de kerk? In de praktijk blijkt het niet zo makkelijk te zijn aan te sluiten bij de religieuze ervaring van de hedendaagse mens. Daarnaast hebben we stil gestaan bij spirituele ervaringen.

Spiritualiteit is iets persoonlijks, maar hoe maak je het gemeenschappelijk?

De kerk kan meer nadenken over wat de buitenkerkelijke wil, opperde een deelnemer. Vraaggericht werken in plaats van aanbodgericht. Een bekend fenomeen in de zorg en bij welzijnsorganisaties: we kunnen zo hard voor mensen lopen (met allerlei goede bedoelingen), maar waar zit iemand nu werkelijk op te wachten? Dat blijkt nogal eens te verschillen met onze eigen invulling en idee van hoe kerk zijn bedoeld is.

Buurtbrunch met een korte overdenking en een vrijblijvend gesprek over spiritualiteit. Er is behoefte bij mensen aan contact en aan spiritualiteit. Als die twee een combinatie kunnen vormen, dan is dat voor mijn gevoel een enerverend proces. Waarom staat God zoveel lijden toe? Dat is een vraag die veel losmaakt en tot verrassende reacties leidt. Het is een vraag die ieder mens kan bezighouden. Die vraag openbreken in een groep geeft een bepaalde dynamiek en herkenbaarheid.

Mensen waren na afloop nogal enthousiast over de bijeenkomst. Zelf vond ik het samen eten en de ongedwongen sfeer aangenaam en iets wat tot meer uitnodigt.